Refsum hastalığı, yağ asitlerinin defektif peroksizomal alfa oksidasyonu sonucunda ortaya çıkan, nadir görülen otomozal resesif geçişli bir hastalıktır. Fitanik asit, et ve süt ürünleri başta olmak üzere hayvansal kaynaklarda bulunan bir yağ asitidir. Fitanik asit normal koşullarda peroksizomlarda alfa oksidasyon ile yıkılmaktadır. Genetik bozukluklar, peroksizomların işlevini bozar ve fitanik asitin yıkılmasına engel olarak aşırı birikimine neden olur. Hastalığın semptomları fitanik asitin birikiminden dolayı oluşmaktadır. Hastalığın klasik ve yetişkin tip olmak üzere iki formu bulunmaktadır.^[1]

Refsum hastalığının semptomlarının başlangıcı 7 aydan 50 yaşa kadar değişebilmektedir. Asemptomatik olgulara dikkat edilmelidir. Retinitis pigmentosa, yani retina hastalıkları erken klinik bulgular arasında yer almaktadır. Hastaların yaklaşık %30'unda kısa metakarplar ve metatarslar bulunmaktadır. Kısa metatarslar çoğunlukla ayağın dördüncü parmağındadır.

Birçok insan, genetiği çok tekdüze zanneder: iki ebeveynin gözleri "baskın" olarak bilinen kahverengi ise, çocukları da öyle olmak zorundadır diye düşünürler. Ancak ikisi de mavi gözlü gibi "çekinik" bir renkteyse, yavrular da mavi göz rengine sahip olabilir diye düşünürler. Ama bu doğru değildir. Mavi gözlü ebeveynlerin, kahverengi gözlü çocukları olabilir. Her ne kadar sözde esprili bir dille "sütçü-tüpçü" gibi cinsel kimliği aşağılayıcı malzemelere dönüştürülse de, modern genetik açısından bu sözde "beklenmedik" durumlara rastlamak mümkündür. Bu makalemizde, göz rengiyle ilgili güncel bilgiler ışığında, temel genetik bilgilerini kullanarak size bunun nasıl olduğunu anlatmaya çalışacağız. Bu makalede özellikle, mavi gözlü anne-babaların kahverengi gözlü bir çocuğa nasıl sahip olabileceklerini mantıklı ve bilimsel bir şekilde açıklayacağız.

Türkiye'de ve Dünya'nın sayısız ülkesinde göz renkleri, Mendelyen özellikte genetiğe örnek olarak gösterilir. Mendelyen genetiğe uygun karakterler, tek bir özelliği, tek bir genin kontrol ettiği karakterlerdir. Liselerde buna boy uzunluğundan, saç ve göz rengine kadar sayısız örnek verilir. İşin üzücü tarafı, lisede "Mendelyen karakter" olarak verilen tek bir özelliğin bile Mendelyen karakterde olmamasıdır; hatta gerçekten çok kötü örnekler olmasıdır. Göz rengi, saç rengi, dil yuvarlama becerisi, ayak parmaklarının yapısı, saçların ön kısmındaki V şeklindeki uzantı, kulak memelerinin yapışıklığı/ayrıklığı, başparmağı bükebilme becerisi (otostopçu parmağı) ve daha nicesi... Bunların hepsi liselerde Mendelyen karakter olarak, tek bir genin baskın ve çekinik versiyonlarına (alellerine) bağlı olarak belirlendiği anlatılır. İstisnasız olarak hepsi de hatalıdır. Bunların hiçbiri tek bir genin farklı alellerine bağlı olarak belirlenmez. Hepsinde birden fazla gen belirleyici rol oynar, hatta bazılarında 8-30 farklı genin işlevi tespit edilmiştir! Dolayısıyla lisedeki basit hesaplama ile tespit edilebilir unsurlar değildir. 

Çılgın bir teori Büyük Patlama'dan önce zamanda geriye doğru giden bir "anti-evrenin" var olabileceğini öne sürüyor.

Hakemli bilimsel dergi Annals of Physics'te yayımlanmak üzere kabul edilen bir makalede açıklanan konsept, söz konusu evrenin varlığını doğada yük, parite ve zaman gibi temel simetriler olmasına dayandırıyor. Bu temel simetri CPT simetrisi diye biliniyor.

Dünyanın en büyük teknoloji devlerinden biri IBM tarafından 2013 senesinde şimdiye kadar çekilmiş en küçük ölçekli film, "stop-motion" adı verilen teknikle çekildi. "A Boy and His Atom" (Tr: "Bir Çocuk ve Atomu) adlı bu film, bir çocuğun bir atomla arkadaşlığını ve beraberce eğlenmesini konu edinmektedir. Guinness Rekorlar Kitabı'na da "Dünyanın en küçük stop-motion filmi" olarak ismini yazdıran filmi bu kadar etkileyici kılan şey, filmin sadece ve tamamen atomlardan oluşmasıdır. Aşağıdan, filmi izleyebilirsiniz:

Atom, mikroskobik bir maddedir ve çok küçük olduğu için çıplak gözle veya normal bir ışık mikroskobuyla bile görülemez. IBM'deki bilim insanları, bu filmi oluşturabilmek için iki adet taramalı tünelleme mikroskobu (İng: "scanning-tunneling microscope" veya kısaca "STM") kullandılar. IBM'in 30 yıldan daha uzun bir süre önce bizzat icat ettiği ve yaratıcılarına 1986 yılında Nobel Ödülü kazandıran bu mikroskoplar, yaklaşık iki ton ağırlığındadır ve atomları, gözle görülebilmeleri için, boyutlarının 100 milyon katı kadar büyütür.

Bilim insanları Neandertaller'in hala Avrupalı ve Asyalıların genlerinde yaşıyor olduklarını yıllardır anlatmaktalar. Fakat şimdiye kadar Afrikalıları bu senaryoya dahil etmemişlerdi, çünkü türler arası çiftleşme Afrika'nın dışında gerçekleşmişti. Yeni çalışma, bu hikayenin yeniden yazılmasına sebep olacak gibi görünüyor. Analizlere göre, Afrikalılar da beklenmedik oranda Neandertal genleri taşıyorlar. Ama bu genlerin kaynağı doğrudan Neandertaller değil, son 20 bin yıldaki Avrupa'dan Afrika'ya yapılan göçler.

Almanya'daki Max Planck İnsan Tarihi Enstitüsünden antropolog Michael Petraglia, Neandertal genlerini de içeren gen akışının, Afrika'nın içinde ve dışında tüm modern insanlar arasında gerçekleşmiş olduğunu gösteren bulguların oldukça önemli olduğunu vurguluyor. Cell dergisinde yayınlanan makale ayrıca Doğu Asyalıların neden Avrupalılardan daha fazla Neandertal geni taşıdığını çözmeye de yardımcı olabilir.

Ormandaki her ağaç bir fıskiyedir; kökleri aracılığıyla topraktan su emer ve yapraklarındaki gözenekler aracılığıyla atmosfere su buharı salar. Milyarlarcası havada dev su nehirleri yaratır - ki bunlar, bulutları oluşturan ve yüzlerce hatta binlerce mil ötede yağış yaratan nehirlerdir.

Ancak gezegeni ağaçlardan arındırdıkça, bu "hava nehirleri"ni ve yağmur için onlara bağımlı olan toprakları kurutma riskiyle karşı karşıya kalıyoruz. Giderek artan sayıda araştırma, ormansızlaşmanın şimdiye kadar ihmal edilen bu etkisinin birçok kıta iç bölgesinde küresel iklim değişikliğinin etkilerini gölgede bırakabileceğini gösteriyor: Nil'i kurutabilir, Asya musonunu sekteye uğratabilir ve Arjantin'den Orta Batı Amerika Birleşik Devletleri'ne kadar tarlaları kurutabilir.

Kardaşev ölçeği (Rusça: Шкала Кардашёва Rusça: Şkala Kardaşyova), uygarlıkların teknolojik gelişimlerini, iletişim kurma doğrultusunda kullanabilecekleri enerji miktarına göre ölçen bir yöntemdir.[1] Ölçek, Tip I, II ve III olarak önceden belirlenmiş üç ayrı kategoriye sahiptir, Tip I uygarlık —gezegensel uygarlık da denir—, komşu yıldızından gezegenine ulaşan kullanılabilir enerjiyi kullanma ve depolama yetisine sahiptir, Tip II uygarlık, yıldızındaki bütün enerjiyi hasat etme yetisine sahiptir (en popüler hipotetik kavram tüm yıldızı kapsayabilecek ve enerjisini gezegene transfer edebilecek Dyson küresidir, Tip III uygarlığın ise konak gökadasının tümü ölçeğinde enerji kontrolü bulunmaktadır.[2] Ölçek tamamen hipotetiktir ve bir kozmik ölçekte enerji tüketimini göz önünde bulundurur. İlk olarak 1964 yılında Sovyet astronom Nikolay Kardaşev tarafından ileri sürülmüştür. Önerildiği zamandan beri daha geniş güç seviyelerinden (tip 0, IV ve V) saf güçten farklı metriklerin kullanımına çeşitli eklemeler önerildi.Tip I

"Teknoloji seviyesi günümüzde Dünya'da ≈4×1019 erg/saniye (4 × 1012 Watt) enerji tüketimi ile elde edilen seviyeye yakın."[1][Dipnot 1] Guillermo A. Lemarchand bunu " 1016 ve 1017 Watt arasında, Dünya'nın Güneş ışınlarına maruz kalmasına eşdeğer bir enerji kapasitesi ile çağdaş dünyasal uygarlığa yakın bir seviyede." olarak ifade etti.[3][Dipnot 2]